10 maja
Jan z Avili. Święty. Doktor Kościoła. Apostoł Andaluzji. Kapłan. Pochodził ze szlacheckiej rodziny, początkowo studiował prawo. Postanowił jednak zgłębiać nauki filozoficzno-teologiczne. W czasie studiów zmarli jego rodzice. Wkrótce swoją mszę prymicyjną odprawił w kościele, w których spoczywały ich ciała. Własną część majątku rozdał ubogim. Był skłonny wyjechać na misje. Jednak zdolności oratorskie nie pozwoliły mu opuścić kraju. Zauważony przez biskupa Sewilli został wysłany na misje ludowe Andaluzji, by obudzić zapał wiary. Uzdolniony kaznodzieja stał się słynny nawet na dworze królewskim, dzięki czemu wygłosił homilię na pogrzebie królowej Izabelli Portugalskiej. Przy okazji wielu nawrócił, w tym wicekróla Franciszka Borgiasza, który wstąpił do jezuitów. Jan prowadził ascetyczne życie. Był człowiekiem modlitwy. Mistykiem. Przyjacielem Ignacego z Loyoli, Teresy z Avili. Przyczynił się do powstania bonifratrów, wspierając Jana Bożego. Autor wielu dzieł o charakterze dewocyjnym.
14 maja
Maciej Apostoł. Święty. Męczennik. Uczeń Chrystusa, zastąpił miejsce Judasza. W swoim nauczaniu kładł nacisk na ascezę, umartwianie ciała i panowanie nad zmysłowymi żądzami. aby dusza rosła i wzmacniała się przez wiarę i poznanie prawdy. Nawrócił wielu. Czynił cuda. Działał m.in. na terenie Azji Mniejszej i Etiopii. Jego skuteczna działalność nie podobała się Żydom, którzy postawili go przed Ananiaszem. Maciej i w tym momencie dał świadectwo:
Wy mi bluźnierstwo zarzucacie, a ja szczycę się tym, że jestem chrześcijaninem! Wierzę, że Jezus Nazareński, któregoście umęczyli, jest prawdziwym Synem Bożym, równie wieczny i wspaniały, jak Ojciec; to wyznaję sercem i ustami aż do zgonu mego!
Uznany za bluźniercę został ukamienowany przez Żydów.
A następnie ścięty przez rzymskiego żołnierza.
Jego relikwie miała odnaleźć święta Helena, dzięki której dotarły do Rzymu, Padwy, a także do Trewiru, gdzie otaczany jest szczególnym kultem.
15 maja
Zofia. Święta Włoszka. Męczennica. Wdowa. Silnie wierząca kobieta, która miała oddać hołd bogini Dianie. Sprzeciwiając się namiestnikowi została wydana na wielkie cierpienie. Bowiem jej trzy córki, Pistis, Elpis i Agape, czyli Wiara, Nadzieja i Miłość zostały poddane wyszukanym torturom na jej oczach. Mężna święta nie zmieniła zdania, a córki zachęcała do wytrwania. Taki widok zdumiał władcę, który pozostawił ją przy życiu. Być może dostarczając jej jeszcze większych cierpień po stracie dzieci. Zofia umarła z rozpaczy na grobie córek. Jest to postać czczona od dawna i bardzo popularna. Patronuje wdowom, matkom, kobietom cierpiącym, a także wzywana do ochrony przed przymrozkami.
15 maja
Izydor Oracz. Święty. Urodzony w Madrycie. Dorastał jednak na wsi. Jako że pochodził z biednej rodziny, został parobkiem u bogatych sąsiadów. Podczas codziennych, rolniczych prac miał go wspomagać Anioł, gdy ten modlił się ciężko pracując. I w czasie tychże prac miały dziać się cuda. Sam święty był mistykiem. Wkrótce Izydor ożenił się z Marią, która dziś jest błogosławioną. Izydor to niezwykle pobożny, uduchowiony człowiek. Pełen pokory i miłości do bliźnich. Jego relikwie zostały przeniesione do kościoła, w którym otrzymał Chrzest, przy których miały dziać się liczne cuda. Przez co ściągał tłumy pielgrzymów. Święty patronuje Hiszpanii, szczególnie jej stolicy. A także rolnikom, osobom ciężko pracującym, opiekunom zwierząt domowych jak i samym zwierzętom. Wzywany jest podczas suszy!
W Białymstoku istnieje Stowarzyszenie Świętego Izydora Oracza, które przyznaje Medal Świętego Izydora Oracza za szczególne zasługi dla rolnictwa.
Zwróćmy się z ufną modlitwą przez świętego Izydora, którego mamy wymalowanego na ścianie naszej parafialnej świątyni!
Przysłowia ludowe
- „Na Izydora pusta komora.”
- „Na świętego Izydora często bywa chłodna pora.”
- „Na świętego Izydora dla bociana pora.”
- „Święty Izydor wołkami orze, a kto go prosi, to mu pomoże.”
