Msza św. na zakończenie roku 2020
Drodzy Bracia i Siostry!
Spójrzmy dzisiaj w ostatni dzień na mijający rok poprzez Słowo Boga. Rok wyjątkowy bo stało się to, co dla wielu wydawało się niemożliwe. A jednak przyszło! Świat padł na kolana, ale przed kim?
Św. Jan pisze: Dzieci, jest już ostatnia godzina, i tak, jak słyszeliście, antychryst nadchodzi, bo oto teraz właśnie pojawiło się wielu antychrystów; stąd poznajemy, że już jest ostatnia godzina.
Jeżeli ostatnia godzina, to znaczy, że czas jego się kończy, ale będzie dział ze zwiększoną mocą. Będzie się dokonywało jego dzieło o wiele szybciej niż do tej pory.
Św. Paweł wspomina, że przed ponownym przyjściem Chrystusa pojawi się „człowiek nie liczący się z prawem Bożym, syn zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi nad wszystko, co nosi imię Boga lub co odbiera Boską cześć, aż zasiądzie w świątyni Bożej, podając się za Boga” (2 Tes 2,3n). Człowiek ten będzie chciał podporządkować sobie Kościół Jezusowy i spustoszyć go.
Zaś w księdze Apokalipsy Antychryst jest Bestią, która otrzyma od Szatana całą jego moc, przez co stanie się władcą całego świata. Nie jest odrażający, lecz wzbudza podziw. Obiecuje rozwiązanie wszelkich problemów. Jest parodią Chrystusa.
W Starym Testamencie, co warto zauważyć pojawia się taki pierwowzór Antychrysta za którego uznawany jest Antioch IV Epifanes, helleński władca, który nakazuje wzniesienie w Świątyni Jerozolimskiej posągu Zeusa oraz prowadzi krwawe prześladowania Żydów.
Co dzisiaj dzieje się z człowiekiem i to tym w Kościele. Odrzucił prawo Boże. Doszliśmy do etapu rozbrajania rodziny i demoralizacji dzieci. Wszystko łatwo chwytane przez nas pod osłoną „nowoczesność”. Coraz lepszy ale i coraz bardziej niebezpieczny elektroniczny sprzęt w naszych rękach zawirował w naszych głowach. Uważamy, że wszystko możemy także w dziedzinie moralnej i duchowej. Tworzymy „nowoczesność”. Słowo miłe, zachęcające, ale zgubne. Jednak choć wokół nas tyle światła jednak wewnątrz nas ono zgasło.
Czy to młodzi, czy dojrzali a nawet seniorzy zaczęli mówić nie swoim językiem. Nie przeszkadza już zło, grzech nie istnieje . Tworzymy nowy dekalog u podstaw którego jest odrzucenie czystości. Młodzi, którzy łamią szóste przykazanie czy dziewiąte zostają przez starszych wspierani, a może stali się im przykładem. Zaburzony porządek życia moralnego nazywa się szczęściem.
Takie apogeum osiągnęło ono w tym roku podczas tzw. strajku kobiet. U początku przecież szatan poprzez Ewę rozpoczął swoje dzieło zniszczenia przyjaźni człowieka z Bogiem, wskutek czego człowiek stał się człowieka zagrożeniem. Dzisiaj, czyż historia się nie powtarza. „Strajk kobiet”. Wyszła z człowieka wszelka obrzydliwość. Cóż usłyszała Ewa: będziecie jako Bóg decydowali o tym co dobre a co złe. Jak to się skończyło; cierpieniem i tułaczką
Papież Grzegorz Wielki twierdził, że „dzieło Antychrysta dokonuje się codziennie pośród grzeszników”, dlatego też wzywał chrześcijan, by zwracali uwagę na swojego wewnętrznego antychrysta, i nawoływał do rachunku sumienia. Cechą, którą najbardziej piętnował, była pycha.
Ona nie pozwala na przyjęcie prawdy a więc odrzuca Boga. Dzisiaj ludzie nie chcą słyszeć prawdy o sobie, o swoim życiu. Dlaczego zginął bł. ks. Jerzy Popiełuszko. Głosił tylko: zło dobrem zwyciężaj. Chciano zamordować prawdę.
Dzisiaj dokonuje się takiego morderstwa na prawdzie. Wystarczy oskarżyć, rzucić jakieś pomówienie. Zabija się człowieka odbierając mu godność. Ale nie robi się tego stając przed nim twarz w twarz, czy oczy w oczy. Gdzieś z ukrycia chowając się w tłumie albo na jakimś forum internetowym. Czy ktoś się nad tym zastanawia. Nie! Skazany zostaje człowiek. Umiera bo nie chciano usłyszeć prawdy. Nie zapomnę mężczyzny, który przyszedł do kancelarii z twierdzeniem, że księża to pedofile. Który – pytam? Nie słyszę. To pedofile. Mówiono w telewizji – broni swego oskarżenia.
Wplątani w zło nie chcemy dostrzegać dobra, ale zaraz gdy ono się pojawia atakujemy tworząc coś co pozwoli je zabić.
Jednak i dzisiaj słyszymy od Boga w relacji Janowej Ewangelii:
Na świecie było Słowo, .. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym…
smart
Jakże mocne były głosy by na Boże Narodzenie zamknąć kościoły. Wielu na Wielkanoc nie przekroczyło progu świątyni. I popatrz jak zło wtedy zaczęło krzyczeć, zajmować przestrzeń publiczną i wchodzić w nasze życie. Zamknąć kościoły i ograniczyć modlitwę i wspólnotę wiary tego domaga się szatan.
To nie marsze były zagrożeniem ale kościoły – mniemało wielu. I dalej byli tacy którzy pozostali i tak w domach… Ci ludzi pozbawiają się mocy i życia. Ta moc ukryta jest w sercach, tych którzy przyjęli Boga: zło nie zwycięży, prawda zostanie zachowana, życie się objawi. Bo W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Postać Antychrysta jest przestrogą dla nas, byśmy stale weryfikowali swą wiarę oraz byśmy stawiając nie Boga, lecz siebie na pierwszym miejscu, sami nie stali się antychrystami. Miejmy świadomość jego działania tam, gdzie zło przezwycięża dobro, gdzie zniekształca się prawdę o Chrystusie, gdzie odrzuca się moralność i życie wieczne jako cel.
W to zmaganie dobra i zła, pojawienie się Antychrysta wpisuje się codzienność życia parafialnego, które ma nam pomóc odnieść zwycięstwo nad złem i osiągnąć zjednoczenie z Bogiem w wieczności.
Spójrzmy teraz na nie. Miesiąc styczeń przebiegł w atmosferze spotkań kolędowych w naszych rodzinach. Nikt z nas nie przypuszczał, że za chwilę, tak bardzo będzie na potrzebne błogosławieństwo Boże, aby chronić nas przed niebezpieczeństwem choroby. To nie był spacer księdza, czy wizyta komornika. Błogosławieństwo chroni przed zagrożeniami złego. Czy z wiarą przyjmowaliśmy księdza czy też z obawy co ludzie powiedzą. Powstało też Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. Niestety, pandemia ograniczyła rozwój tej wspólnoty.
W lutym przeżyliśmy wizytację kanoniczną ks. bp Krzysztofa Nitkiewicza. Można było wspólnie zobaczyć ile dobrego wydarzyło się na ziemi batorskiej, pośród nas w wymiarze duchowym i materialnym. Czyż tego nie chcemy dostrzegać, czy umiemy to docenić i z większym zapałem tworzyć dobro.
Marzec był trudnym miesiącem. Zatrzymał się świat, zatrzymał się człowiek. To był Wielki Post. Nie zamarło życie parafialne. W świątyni odbywały się nabożeństwa drogi krzyżowej i gorzkich żali. Trwała adoracja i była możliwość spowiedzi. Dziękuję tym, którzy podjęli Drogę Ekstremalną. I mogliśmy doświadczyć, że nie jesteśmy sami; wieczorem w niedzielę 29 marca odbyła się przez całą parafię procesja Eucharystyczna – my gromadziliśmy się przy swoich posesjach. Jednak brakował niektórych.
Kwiecień przebiegał w radości Wielkanocy. Wielki tydzień rozpoczęliśmy od poświęcenia palm także zgromadzeni przy swoich posesjach. W Wieli Piątek jak nigdy w historii parafii odbyło się publiczne Podwyższenia Krzyża Świętego. Każdy mógł wraz ze swoją rodziną ze świecami w rękach uczcić znak naszego zbawienia poprzez procesję z krzyżem przez całą parafię.
Rezurekcja inna niż zawsze a jednak się odbyła, zmartwychwstałego witał śpiew ptaków i zgromadzona w kościele wierna grupa parafian.
W miesiącu maju jak zawsze gromadziliśmy się w stałej grupie na nabożeństwach majowych. Zakończyliśmy go uroczystością I Komunii Świętej.
W czerwcu trwały nabożeństwa do Serca Pana Jezusa. Uroczystość Bożego Ciała miała także charakter inny niż zwykle. Ołtarze były przygotowane w Kolonii Batorz, Batorzu I, Batorzu II i Wólce Batorskiej. Pan Bóg dał nam kolejny znak – czekano, że deszcz czy burza przerwie procesję. Jezus jest Panem!
W sierpniu miesiącu trzeźwości wieczorem poszczególne rodziny w godzinie apelu jasnogórskiego gromadziły się na modlitwie różańcowej za siebie. Uczestniczyło w tej modlitwie około 85 % rodzin. Odbył się także dzień skupienia przed Intronizacją Chrystusa Króla w naszej parafii przewidzianej na czerwiec pod przewodnictwem ks. bp. Edwarda Frankowskiego i z udziałem przedstawicieli z innych parafii dekanatu.
We wrześniu przeżyliśmy niepowtarzalne nabożeństwo w Święto Podwyższenia Krzyża Świętego z drogą krzyżową w lasku.
W październiku z tą samą grupą przezywaliśmy różaniec wspólnotowy.
Miesiąc listopad pokazał nam jak umiera życie parafii bez obecności kapłana. Dziękuję tym wszystkim, którzy gromadzili się na różaniec w intencji zmarłych pod przewodnictwem pana organisty. Dziękuję tym, którzy wspierali mnie w chorobie i wspierają modlitwą i nie tylko.
W miesiącu grudniu przeżywaliśmy po roku czasu rekolekcje prowadzone przez ks. Adama Kopcia; wierni, wytrwali i ufni gromadzili się na roratach.
W tym roku sakrament chrztu przyjęło 12 dzieci. Sakrament małżeństwa 5 par a zapowiedzi wygłoszonych było 7. Do wieczności odeszło 31 osób. Ostatnio taka liczba zmarłych była w 98 roku.
W sprawach materialnych także poczyniliśmy trochę prac.
W lutym zostały założone kropielnice. Wykończony został sufit w zakrystii z fundacji Piotra Skrzypka, a także podjęliśmy nie dokończoną wycinka krzewów wokół cmentarza. Została zakończona także renowacja feretronu Chrystusa Króla.
W marcu zakupiliśmy żyrandole do zakrystii i schody składane.
W kwietniu rozpoczęliśmy rozbiórkę zabudowań gospodarczych przystarej plebani i porządkowanie terenu wokół.
Rodzice dzieci pierwszokomunijnych odnowili lampkę wieczna i puszkę do komunikowania – zabytkową.
W lipcu usunęliśmy stare lipy z cmentarza. Do ołtarza głównego powrócił obraz św. Stanisława, który obecnie jest zasuwany ( w planach elektryczne zasuwanie z melodią ).
W sierpniu przeprowadziliśmy jedyną składkę w tym roku na ławki do kościoła.
We wrześniu odebrałem Laur Konserwatorski, który jest wyróżnieniem parafii za przeprowadzone prace jako troskę o dzieła kultury.
W październiku została wykonana brama wejściowa na cmentarz, schodek oraz zagospodarowana skarpa.
smart
W grudniu został zakończona renowacja ambony i trzech obrazów a także chrzcielnicy i zegara z środków ministerstwa i wkładem własnym 7% pokrytym z tacy. Także odnowione zostały stacje Drogi krzyżowej w 1/3 sponsorowane przez małżeństwo z Batorza I – pozostałą część z ofiar z okazji pogrzebów.
Przypominam bo łatwo się zapomina, że kościół jest ogrzewany i pan organista posługuje codziennie podczas każdej Mszy św. Ofiary na ten cel z tacy. Dziękuję wszystkim, którzy rozumieją obecną sytuację z ograniczeniami w liczbie wiernych i wspierają wszystkie prace i potrzeby parafii poprzez ofiary na tacę czy przy okazji pogrzebów, ślubów czy chrztów. Parafia nie ma żadnych długów.
Na ten rok zaplanowane jest oświetlenie ołtarzy, zrobienie szaf do zakrystii i konfesjonału a także rozpoczęcie wykonywania nowych ławek. Przygotowywane są ramy do obrazu MB Nieustającej Pomocy i odnawiany relikwiarz św. Stanisława wraz z miejscem osadzenia go w filarze ołtarza głównego. Złożony jest wniosek do FOŚ i GW na prace przy obu plebaniach. Czekamy na decyzję. Inne sprawy zostaną omówione na Radzie Parafialnej.
Dziękuję panu Waldemarowi Michałkowi i pani Agacie Michałek, którzy zakończyli w sierpniu prace w Radzie Parafialnej. Nowym przewodniczącym Rady został pan Jarosław Kowalski z Batorza II a członkiem Rady pan Zbigniew Graboś z Wólki Batorskiej. Dziękuję także za współpracę Panu Wójtowi jako gospodarzowi Gminy Batorz i tym wszystkim, którzy angażowali się we wszelkiego rodzaju prace przy kościele.
