- Sław, języku, tajemnicę * Ciała i najdroższej Krwi, * którą, jako łask krynicę, * wylał w czasie ziemskich dni * Ten, co Matkę miał Dziewicę, * Król narodów godzien czci.
2. Z Panny czystej narodzony, * posłan zbawić ludzki ród, * gdy po świecie na wsze strony * ziarno słowa rzucił w lud, * wtedy cudem niezgłębionym * zamknął swej pielgrzymki trud.
3. W noc ostatnią przy wieczerzy, * z tymi, których braćmi zwał, * pełniąc wszystko, jak należy, * czego przepis prawny chciał. * Sam Dwunastu się powierzył * i za pokarm z rąk swych dał.
4. Słowem więc, Wcielone Słowo, * chleb zamienia w Ciało swe. * Wino Krwią jest Chrystusową, * darmo wzrok to widzieć chce: * tylko wiara Bożą mową * pewność o tym w serca śle.
Cześć Ci oddaję, Zbawicielu mój Najświętszy, * Któryś tu Obecny jako Bóg i Człowiek, * z prawdziwą duszą, * z prawdziwym Ciałem i prawdziwą Krwią Twoją. * Wierzę i wyznaję to, * że klęczę przed Tobą, Panie Jezu, * Któryś narodził się z Najświętszej Panny Maryi * i jako Dziecię na Jej spoczywał ramionach, * Któryś w Świętym Człowieczeństwie Twym * rósł i rozwijał się aż do wieku dojrzałego, * Któryś nad brzegiem Galilejskiego morza * powołał dwunastu Apostołów * i Któryś głosił słowa mądrości i pokoju; * Któryś za nas umarł na krzyżu i Zmartwychwstał, * i Który teraz królujesz w niebie.* Błogosławię i uwielbiam Święte Człowieczeństwo Twoje * i oddaję się cały Tobie, * Który jesteś prawdziwym Chlebem duszy mojej * i radością moją na wieki.
***
O duszo moja,* to samo święte Człowieczeństwo * przebywa tu w Eucharystii,* ten Sam Jezus, któremu rozkoszą było * przebywać z synami ludzkimi.* Z tego Człowieczeństwa Jego * wychodzi i dziś jeszcze * ta wielka moc, * co leczy wszelkie niedostatki i braki twe * i światłość wielka idzie z tej Hostii białej, * co rozświeca drogi * ziemskiego pielgrzymowania twego. *
O duszo moja, * w dzień Bożego Ciała w czasie adoracji * miej przed oczyma twymi * osobliwie Człowieczeństwo Najświętsze Pana Twego. * Wspomnij na to, że w Komunii Świętej * następuje w mistyczny sposób * zjednoczenie się Twoje z Człowieczeństwem Chrystusowym. * Uświadom sobie, * że to zjednoczenie się * jest warunkiem nieodzownym zbawienia Twego, * bo „Ciało moje prawdziwie jest pokarmem * i Krew Moja prawdziwie jest napojem. * Kto pożywa Ciało moje i pije Krew moją,* ma życie wieczny * i ja go wskrzeszę w ostateczny dzień. * Kto spożywa ten chleb * żyć będzie na wieki“.
- O mój Jezu w Hostii skryty, * na kolanach wielbię Cię. * W postać chleba Tyś spowity, * Bóstwo Twoje kryje się. * Ty, co rządzisz całym światem, * me zbawienie w ręku masz; * tu, przed Twoim majestatem, * aniołowie kryją twarz.
2. O światłości przysłoniona, * rzuć mi Twój promienny blask. * O dobroci nieskończona, * otwórz dla nas skarby łask. * Chlebie życia przeobfity, * nasyć duszy mojej głód. * Boski ogniu tu zakryty, * rozgrzej serca mego chłód.
3. Jezu, Tyś jest Zbawicielem, * ustrzeż mnie od zgubnych dróg. * Bądź mi siłą i weselem, * boś w tej Hostii żywy Bóg. * Dla miłości Matki Twojej * racz wysłuchać prośbę mą: * bądź miłością duszy mojej, * nie gardź moją cichą łzą.
***
Tak — po ulicach przejdzie Pan, * bo „Pańska jest ziemia * i to, co napełnia ją: * okrąg ziemi i wszyscy, którzy mieszkają na nim…* niech się weselą niebiosa i raduje ziemia, * niech się weselą pola i wszystko, co na nich * przed obliczem Pana, że przychodzi”. * Chodźmy za Nim z wiarą i miłością wielką, * jak ongiś szły za Nim ludzie w Palestynie. * Jak niegdyś, tak i dziś * „przejdzie On, dobrze czyniąc”.
***
Patrz duszo moja, * jak zewnętrzna cześć, oddawana Jezusowi Eucharystycznemu, * głębokie ma znaczenie,* ile zawiera Tajemnic w sobie.* Naucz się z tego, jak osądzać należy tych, * co oburzają się * na obchody religijne i procesje. * Zrozum, jaki duch kieruje tymi ludźmi: * ten sam, który kazał faryzeuszom * oburzać się i gorszyć z objawów miłości i przywiązania, * jakie lud okazywał Panu * w niedzielę Palmową* podczas wjazdu do Jerozolimy. * To duch obłudy i przewrotności, * a przynajmniej obojętności dla Jezusa i Chwały Jego. * Bądź inną, duszo moja. * Niech ci miłymi będą * wszelkie objawy czci publicznej, * jakich Jezus w czasie procesji teoforycznych doznaje.* Staraj się brać udział w nich, * przede wszystkim zaś w procesji Bożego Ciała. * Ciesz się, jeżeli dla pomnożenia czci Eucharystii * urządza się kongresy eucharystyczne * i jeżeli tylko możesz, * staraj się w jakikolwiek sposób * przyczynić się do tego zbożnego dzieła. * W tym wszystkim bowiem mieści się * wyznanie wiary twej, * a kto „Jego wyzna przed ludźmi, * do tego przyzna się i On * przed Ojcem Swym w niebieskim“.
- Twoja cześć, chwała, nasz wieczny Panie, * na wieczne czasy niech nie ustanie!
2. Tobie dziś dajem z rzeszą tych ludzi * pokłon i pienie, my, Twoi słudzy.
3. Dziękując wielce Twej wielmożności * za ten dar zacny, Twej wszechmocności;
4. Żeś się darował nam nic niegodnym * w tym Sakramencie nam tu przytomnym.
5. Raczyłeś zostać w takiej postaci, * nie szczędząc siebie dla nas, swych braci.
6. Ciało Twe Święte, co krzyżowali, * i Krew najświętszą, którą przelali.
7. Przyszedłszy na świat, Pan wiecznej chwały, * użyłeś wiele nędzy niemałej.
8. Dałeś się potem z wielkiej miłości * na męki srogie bez wszej litości.
9. Wstępując potem do chwały wiecznej, * zostawiłeś nam ten to dar zacny.
10. Na co my patrząc w tym Sakramencie, * z pociechą wielką serce nam rośnie.
11. Tobie my, Boże, teraz śpiewamy, * przed Twą światłością nisko padamy.
12. Użycz nam łaski, wszechmocny Boże, * bez Twej pomocy człek nic nie może.
***
- O Jezu w Hostii białej ukryty pośród nas, * Dobrocią Serca swego zdobyłeś serca w nas.
Ref: Za miłość Twoją, Jezu, o jak Cię kochać mam! * Tyś zbawcą moim, Panie, miłować naucz sam.
- Ogromem swej miłości skruszyłeś serca lód, * Krwią swoją Przenajświętszą obmyłeś serca brud.
- Pragnieniem mojej duszy bądź zawsze, Panie mój. * Niech zbliży mnie ku Tobie codzienny życia znój.
- Pozostań z nami, Jezu, umacniaj dobro w nas, * My żyć pragniemy z Tobą, Twym dzieckiem każdy z nas.
***
- Przystąpiłaś do Komunii Świętej. Wiem tedy, kto cię nawiedził,
- Jezu, miłości Twej, ukryty w Hostii tej * wielbimy cud, * żeś się pokarmem stał, * żeś nam swe Ciało dał, * żeś skarby łaski zlał, * na wierny lud.
2. Dla biednych stworzeń Twych, * co ostrzem grzechów swych * zraniły Cię, * włócznią, co w boku tkwi, * otwierasz serca drzwi, * by w Twojej Boskiej Krwi * obmyły się.
3. I w Boskim Sercu tam * schronienie dajesz nam, * o Jezu mój! * Aby nas żądłem swym * wróg nasz nie dotknął w Nim, * by się przed piekła złem * lud ukrył Twój.
4. Twe Serce tronem łask, * i miłosierdzia blask * w Nim świeci się. * Panie, Ty widzisz sam, * jak bardzo ciężko nam, * więc grzesznym pozwól tam * przytulić się.
5. O Jezu, Zbawco nasz, * co nędzę naszą znasz, * grzeszników zbaw, * by święte życie wieść, * a potem Tobie cześć * w niebiosach mogli nieść, * o Jezu, spraw!
***
